CoGdzieKiedy Radzymin

Bilety dla mieszkańców Radzymina (posiadaczy Radzymińskiej Karty Mieszkańca)

 

Koncert jest organizowany wspólnie z https://www.facebook.com/GRadzymin

 

ZAPRASZAMY

 

RENATA PRZEMYK AKUSTIK KWARTET

Intymny koncert złożony z wyjątkowych piosenek Artystki, zaaranżowany na kwartet akustyczny, w specjalnie do tego projektu stworzonej oprawie świetlnej. Zespół w składzie: Renata Przemyk – wokal, instrumenty perkusyjne, Piotr Wojtanowski – gitara basowa, gitara akustyczna, Grzegorz Palka – gitara akustyczna, Jacek Bielecki – wiolonczela

Renata Przemyk zaczęła śpiewać jako nastolatka z lokalnymi kapelami rockowymi, choć tak naprawdę odkryła powołanie dopiero na studiach, zainspirowana Tomem Waitsem, Talking Heads, Niną Hagen i Frankiem Zappą. W wyniku tychże inspiracji powstał pod koniec 1989 roku zespół "Ya Hozna" i płyta pod tym samym tytułem, jednak działalność tego awangardowego zespołu wygasła po roku i Renata rozpoczęła solową karierę.

Wydaje kolejne płyty: "Mało zdolna szansonistka" (1992), "Tylko kobieta" (1994), „Andergrant" (1996), "Hormon" (1999), "Blizna" (2001), "Balladyna" (2002) z muzyką do spektaklu w reżyserii Jana Machulskiego, a w 2003 roku ukazuje się kompilacja najciekawszych piosenek zatytułowana "The best of" zawierająca zaśpiewany w duecie z Kasią Nosowską utwór "Kochana", który szturmem zdobył szczyty list przebojów.

W 2012 roku ukazała się płyta "Przemyk AKUSTIK TRIO" będąca studyjnym zapisem granego od kilku lat akustycznego materiału koncertowego o zacięciu etnicznym, gdzie kameralne
wersje utworów tworzą niemal spektakl okraszony opowieściami a Renata po raz pierwszy występuje na scenie również jako muzyk.

Większość jej płyt uzyskało status złotych za sprzedaż ponad 50.000 każdego tytułu, wielokrotnie były nominowane i nagradzane, przeważnie za indywidualność artystyczną.

Pomimo niezbyt komercyjnego zacięcia artystki, zyskały pochlebne recenzje pośród publiczności, krytyki muzycznej i przemysłu fonograficznego (Fryderyk). Ma w swoim dorobku nagrody przywiezione z festiwali, w których brała udział na początku swojej działalności, główną nagrodę Studenckim Festiwalu Piosenki w 1989, opolską Karolinkę (1991), Brązowy Mikrofon (1990) w Sopocie i sopocką bursztynową płytę - indywidualną nagrodę specjalnie dla niej stworzoną ze względu na trudność w sklasyfikowaniu jej twórczości (1992).

Występowała na legendarnym festiwalu w Jarocinie w 1989 roku i na Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu. Miała trasę koncertową we Francji, koncertowała w Nowym Yorku, Niemczech, Anglii, Irlandii i Luksemburgu. Śpiewała na największych polskich scenach, również takich jak Przystanek Woodstock, ale ma też świetny kontakt z publicznością w kameralnych przestrzeniach klubu
czy teatru. Magia wymienianej z publicznością energii i szczerość pozwala jej zdobywać serca słuchaczy nieprzerwanie od trzydziestu lat. Koncertuje z pełnym sześcioosobowym składem, kameralnym trio, ale też przy projekcie z piosenkami Cohena po raz pierwszy zaprosiła na scenę dwie chórzystki, z którymi delektuje się świetnie dopasowanym harmonicznie współbrzmieniem.

Współpracowała z wieloma artystami m.in.: Habakuk, Fiolka, Pidżama Porno, Strachy Na Lachy, Katarzyną Nosowską, Anią Rusowicz, Kayah (nagrały wspólnie płytę „Panienki z temperamentem” 2010r.). Zawsze jednak pozostaje producentem własnych przedsięwzięć i decyduje o ich charakterze.

Trudno jednoznacznie określić twórczość muzyczną Renaty – jest tam rock, poruszające teksty, elementy etniczne, czasem mocna sekcja rytmiczna, czasem dynamiczny głos z samym basem, ale też ironia i głos biały - wszystko co w danym momencie może być potrzebne do wyrażenia aktualnych emocji. W muzyce nie ma granic. Sama artystka nazywa to co robi wiecznym poszukiwaniem brzmień, wzruszeń i klimatów do niczego przedtem niepodobnych. Stąd pewnie każda kolejna płyta różni się diametralnie od poprzedniej, choć na każdej nieodmiennie pojawia się akordeon, instrument, do którego ma ewidentną słabość, bez względu na mody i jej charakterystyczny głos.

Wychodząc w swej muzyce od surowego, post punkowego brzmienia, poszerza konsekwentnie instrumentarium, eksperymentuje z brzmieniami i jest współproducentem własnych płyt.

W plebiscycie "Polityki" i "Wprost" znalazła się w setce najwybitniejszych artystów XX wieku.